با توجه به این ملاکها، «گلوبال فایر پاور» رتبهبندی ۱۰ ارتش بزرگ جهان را به شرح زیر تعیین کرده است.
بر پایه این رتبهبندی آمریکا در
سال گذشته میلادی ۵۷۷ میلیارد دلار هزینه کرده است که بیش از چهار برابر
چین است. شمار پرسنل حاضر به خدمت در ارتش آمریکا از چین و هند کمتر است
اما در عوض از نظر قدرت هوایی و شمار ناوهای هواپیمابر برتری کاملی بر سایر
نیروهای دریایی جهان دارد.
روسیه یکی از قدرتهای
برتر جهان محسوب میشود و علاوه بر در اختیار داشتن یک نیروی دریایی بزرگ،
یکی از مهمترین تولیدکنندگان نفت در جهان است. روسیه از نظر شمار پرسنل
حاضر به خدمت چهارمین کشور در دنیا است اما بخش مهمی از پرسنل آن
وظیفهاند.
چین از نظر هزینه نظامی،
رتبه دوم را دارد و شمار پرسنل آن بیش از هر کشور در دنیا است. این کشور
از نظر نیروی زرهی و شمار ناوهای هواپیمابر به ترتیب رتبه دوم و سوم را
دارد.
به گزارش «گلوبال فایر پاور» ا ختصاص رتبه چهارم به هند،
به رغم نیروی دریایی و شمار تانکهای آن، به شمار پرسنل حاضر به خدمت آن
ارتباط دارد. یکی از امتیازات منفی برای هند مصرف فزاینده نفت در این کشور و
وابستگی آن به کشورهای نفتخیز است. هند منابع نفتی قابل توجهی ندارد و
تولید آن بسیار پایین است.
بریتانیا با وجود نیروی
زرهی کوچک و شمار پایین هواپیما و پرسنل نظامیاش، پنجمین نیروی دریایی و
بودجه نظامی را در جهان دارد. عامل جغرافیاسی یکی از مزیتهای این کشور است
که حمله نیروی مهاجم به این جزیره را بسیار مشکل میکند.
فرانسه از نظر شمار
ناوها، هواپیماها و تانکها جایگاه برجستهای ندارد ولی آنچه را که دارد
مدرن و کارساز است. فرانسه بعد از آمریکا تنها کشوری است که ناو هواپیمابر
با رانش هستهای دارد و این پشتوانه مهمی برای ارتش فرانسه است. علاوه بر
این، فرانسه بیشتر سلاحهایش را خود تولید میکند و از این جهت در یک جنگ
دراز مدت، توانایی آن را دارد که کارایی نظامیاش را تداوم دهد.
کره جنوبی که از نظر
استعداد پرسنلی و شمار هواپیما ششمین ارتش در جهان است و نیروی دریایی آن
رتبه هشتم را دارد، ولی در مقایسه با سایر کشورها بودجه نظامی قابل
ملاحظهای ندارد و نیروی زرهی آن کوچک است. مهمترین تهدید برای کره جنوبی،
کره شمالی است که از نظر تناژ نیروی دریایی برتری دارد ولی بیشتر ناوها و
تجهیزاتاش قدیمی است و پرسنل این یگانها از آموزش کافی برخوردار نیستند و
از این جهات ضعیفتر از کره جنوبی است.
آلمان رتبه مناسبی در
بین ارتشهای جهان دارد و این جایگاه از اقتصاد قوی این کشور توام با بودجه
نظامی و سطح برتر آموزش آن ناشی میشود. به رغم این، رتبه آلمان در حال
افول است و مصرف نفت و انرژی آن بیش از میزانی است که خود تولید میکند.
بیشتر نفت و گاز صادراتی آلمان را روسیه تأمین میکند که میتواند یک دشمن
احتمالی آن باشد. با توجه به اینکه آلمان از انرژی هستهای و تولید انرژی
از زغالسنگ فاصله میگیرد، وابستگی آلمان به واردات نفت و گاز بیشتر خواهد
شد.
ژاپن از نظر هزینه نظامی ششمین
کشور در دنیا ست و نیروهای هوایی و دریایی آن به ترتیب رتبههای پنجم و
چهارم را دارند ولی مردم و دولت ژاپن تمایلی به جنگ ندارند و این موضع،
توانایی ارتش ژاپن را برای اعزام قوا به دیگر نقاط دنیا با هدف کمک به
بازدارندگی، تأمین امنیت و یا جنگ کاهش میدهد.
ترکیه با رتبه دهم در
جهان مشمولان قابل ملاحظهای برای خدمت سربازی دارد و نیروی زرهی آن نیز به
نسبت بزرگ است. این کشور به تقویت نیروی دریایی و بهینهسازی یگانهایش
همت گمارده است.